Ik was vanavond bij het verkiezingsdebat - of zal ik schrijven; verkiezings-
'debat' - in de PX
Als u nét even iets langer naar deze foto kijkt ziet u hoe het was.
De rest van de tekst kunt u dan overslaan.
Alleen de datum op de foto verraadt dat hij actueel is.
Hij zou ook vorig jaar - 10 jaar geleden - 25 jaar geleden genomen zijn.
Vermoeid. Verplicht. Wéér datzelfde verhaal. De avond ongeschonden zien door te komen.
Geen fouten maken. Alert zijn op momenten om een politiek-verbale tik uit te delen.
Lijst Kras kon niemand vinden die mee kon/wilde/mocht doen. Een zwaktebod.
Zeevangs Belang had er gewoon geen zin in en gebruikte de gebeurtenissen in Parijs als alibi.
Ongeloofwaardig.
Een stoeltje op het podium. Een microfoon. Verblind door de spots. Een gespreksleider die goed
ge-informeerd - alles in goede banen leidt - zichzelf teveel op de voorgrond zet en elk gesprek doodmaakt. Geen prikkelende stellingen. Geen apèl aan de politici. Voorgekauwd. Uitgekotst.
Een zaal - halfvol - met mensen die toch al weten waar ze op stemmen want zelf raadslid -
actief lid van de partij of die-hard verslaafd aan politiek. Verwachtingsvol tegen-beter-weten-in.
Geen uitzending via de lokale omroep. We gaan het moeten doen
met een verslagje in de papieren lokale media.
Obligate onderwerpen. Obligate vragen. Obligate antwoorden.
Geen kritische geluiden. Opwinding vermijden. Geen stenen-in-vijvers. Geen rimpels. Geen emotie.
Een enkele jij-bak. Verkiezingsprogramma voorlezen. Voor-de-vorm polariseren en het vervolgens ontzettend met elkaar eens zijn. De occasionele verpreking. (heeft GL daar het alleenrecht op?)
Een al zo vaak gezien toneelstukje voor 2 dames en 6 heren.
Politiek uit de vorige eeuw.
De lichaamstaal - houding - friemelen - wegkijken - stemhoogte - glaasje water halen:
alles verraadt een diep verlangen naar woensdagavond 21:00 uur.
Dan is het - god-zij-geprezen&geloofd weer voorbij.
Respect voor de mensen op het podium.
Want of je het met ze eens bent of niet - aardig vindt of niet -
of vindt dat ze het wel of niet goed doen: ze doen het toch maar.
Respect voor de mensen in de zaal.
Want of je het met ze eens bent of niet - aardig vindt of niet:
ze zijn er wel en zitten hun uurtjes betrokkenheid uit.
De vertegenwoordiger van Trots Op Nederland had hier niets te zoeken. Het is al knap dat hij de weg naar de PX had gevonden. Meer weet hij niet van onze gemeente/gemeenschap. TROTS gaat voor hooguit 23 stemmen. Kansloze actie.
De meneer achter mij wilde op het eind nog zijn vraag kwijt.
Maar vragen stellen door het publiek was niet de bedoeling.
Meneer boos. Negeren die hap. Wij snel naar de bar.
Er was afgesproken dat het woord 'vluchtelingen' (dat door sommigen geheel onterecht wordt gelinkt aan de gebeurtenissen in Parijs van afgelopen weekend) niet mocht vallen. Dus viel het niet.
Onderwerpen die gevoelig liggen hebben we hier liever niet.
Gratis koffie vooraf en drankje achteraf.
Leuke gesprekjes met een biertje erbij.
We zijn allemaal lieve leuke en betrokken burgers
en best wel reuze blij met onszelf.
Een - toch - welbestede avond. Ook slechte ervaringen kunnen goede ervaringen zijn.
Ik ben blij dat ik er was. Erbij te zijn. Te zien dat alles blijft zoals het is.
Waarom kom ik dan toch zo moe en leeg en gedeprimeerd thuis ?
Heeft u dat - op het podium gezeten of monddood in de zaal aan een tafeltje geplakt - ook ?
Misschien hebben mijn opposanten toch gelijk
Ik word hier een zure oude man van.
F.J. Seeboldt
EdamVolendam
U opent evodammer in de verwachting 
