In de voortuin van de evodammertjes lagen sinds de vroege jaren '90 van de vorige eeuw bielzen.
Spoorbielzen van de toen-geldende kwaliteit:
dikker dan dik ge-impregneerd en getjet.
Glimmend zwart.
Toentertijd in een ruim aanbod omdat vrijwel alle spoorwegen overgingen op dwarsliggers van beton en metaal. In die tijd werden de meestal eiken balken (260 x 30 x 15 / 80 kg) herbestemd als vooral tuinhout / tuinafscheidingen en (tuin)-meubelen.
Evodammer weet nog hoe hij (geholpen door zwager) ermee heeft lopen vechten om ze allemaal op hun plaats te krijgen. Een gat boren of een stuk afzagen van die krengen was 'a hell of a job'.
Pure degelijkheid (want spoorwegen) en voor de eeuwigheid.
Maar aan die eeuwigheid kwam toch een einde.
Evodammer heeft ze eruitgehaald. Dat was bij de nog redelijk gave bielzen (25 jaar in weer&wind !) ff een dingetje. Maar soms ook met de hand te verpulveren. Helemaal verrot.
Grofvuil neemt ze niet mee (want chemisch afval en onbruikbaar als afvalhout dat gerecycled kan worden). Dat wordt weer een altijd-gezellig bezoekje aan ons veelgeroemde afvalverzamelstation.
Met dank aan de overburen die hun tuin her-inrichtten wist evodammer de hand te leggen op een
verzameling betonblokken waarvan fluks een nieuw muurtje gebouwd.
Ligt het er toch weer een soort van knappies bij.En ook als ik 100 word (wat god verhoede) zullen ze er nog liggen. Deze klus kan van de klussenlijst af.
 |
| klik op een afbeelding voor een vergroting |
Moeder Natuur is in haar grootsheid ook een kunstenares van univer(sum)sele grootsheid.
De vormen en motieven - kleuren en details die zij in de tijd weet te creëren
zijn van een absolute schoonheid.
Alles van waarde is weerloos. Maar tot die tijd onschatbaar.
 |
| klik op een afbeelding voor een vergroting |