In Nederland wonen ongeveer 17 miljoen mensen. EdamVolendam/Zeevang heeft 34.000 inwoners. Een eenvoudige rekensom leert ons dat we dus 0,2 % van de bevolking van Nederland vertegenwoordigen.
Zouden we dan niet ook voor 0,2% solidair moeten zijn met onze landgenoten ?
Solidair met de vele Nederlandse gemeenten die proberen oplossingen te vinden voor de mensen die vluchten uit landen waar verschrikkelijke oorlogen of barbaarse politieke toestanden heersen ? Leef-omstandigheden die wij ons nog slechts vaag uit het verleden herinneren en een fatsoenlijk bestaan vrijwel onmogelijk maken. Hoe de overheid landelijk en de gemeenten lokaal dat doen is de laatste tijden een punt van veel (soms zelfs beschamende) discussie en een lastig proces van vallen&opstaan.
Solidair met de vele Nederlandse gemeenten die proberen oplossingen te vinden voor de mensen die vluchten uit landen waar verschrikkelijke oorlogen of barbaarse politieke toestanden heersen ? Leef-omstandigheden die wij ons nog slechts vaag uit het verleden herinneren en een fatsoenlijk bestaan vrijwel onmogelijk maken. Hoe de overheid landelijk en de gemeenten lokaal dat doen is de laatste tijden een punt van veel (soms zelfs beschamende) discussie en een lastig proces van vallen&opstaan.
Daar hebben we ook allemaal wel een mening over. We zien ook de prachtigste initiatieven en volle inzet van vele 100.000 professionals en vrijwilligers die zich niet afvragen óf ze het moeten doen wát ze kunnen doen en hun hart volgen.
Daarom is het zo pijnlijk dat er in EdamVolendam niets gebeurt.
Maar dan ook helemaal niets.
We pochen graag dat we zo 'rijk' en zo 'goed' en zo 'getalenteerd' en zo 'sociaal' zijn maar daar is nu even niets meer van te merken. Ben ik de enige in ons dorp die zich hier met plaatsvervangende schaamte zorgen over maakt ?
We zouden behalve noodopvang (maar dat laten we aan onze buur-gemeenten over) wel degelijk een grotere groep kunnen opvangen. Geld noch gebouwen (als we ze niet slopen maar her-inrichten) zou een probleem moeten zijn. Of zijn we nu opeens niet meer zo handig en creatief en ijverig en sociaal als we altijd zo graag van onszelf denken ?
Ook kleinschalige opvang is makkelijk mogelijk. In ons geval 0,2 % van het landelijk totaal. Dat is als beginnetje bijvoorbeeld 10 wooneenheden verdeeld over een aantal locaties in de vorm van tijdelijke woningen - containerwoningen - drijvende woningen - woningen op wielen - leegstaande bedrijfspanden - inwonen - leegstaande huizen e.a.
En dat gaat allemaal buiten de reguliere discussie over de opvang van statushouders om
(waar we dit jaar ook weer schaamteloos rond de 70 personen mee achter lopen).Burgemeester en wethouders noch het ambtelijk apparaat doen iets. Vluchtelingenwerk houdt zich stil en wacht af. Vanuit de kerken komen (ondanks de oproep van Paus Franciscus) slechts mooie woorden maar geen daden. Welzijnsorganisaties weten het niet. Particulieren kunnen en mogen niets.
Natuurlijk is het een ingewikkeld probleem en een lastige klus.
Maar waar een wil is is een weg.
Het woord is aan de politiek. Onze volksvertegenwoordigers. Maar ook in de gemeenteraad wordt nog slechts gepraat over de kosten voor wéér een volkomen onnodig onderzoek - het onderhoud aan gemeentegroen of gesteggel en ruzie in de vorm van kommenstrijd en politieke kinnesinne op kleuterniveau.
De verkiezingen komen eraan.
Een politieke wetmatigheid zegt dat "wie geschoren wordt stil moet zitten". En dat stil-zitten en stil-zijn doen de door ons gekozenen dan ook - zonder uitzondering - heel goed.
Ik vraag mij in gemoede af: zijn we hier écht zo gevoelloos en egocentrisch of collectief van het padje af dat we ons hier aan onttrekken ?
"Wie één mens redt redt de hele wereld" zegt een oud (niet toevallig Joods) gezegde.
Tijd voor EdamVolendam om te beseffen dat we - als we dan niets willen doen voor 'een mens' - in ieder geval solidair zouden moeten zijn met de rest van Nederland.
Of is zelfs dat van ons als gemeenschap teveel gevraagd ?
F.J. Seeboldt
EdamVolendam