Gisteren verschenen - 4 man sterk - medewerkers van de gemeente EdamVolendam
om het perkje bij ons op de hoek te snoeien. Alsof na de storm van vorige week
dit opeens prioriteit had.
![]()
Een wat argeloze buurvrouw
had daar om gevraagd. Ook namens andere buren. Midden in een bloeiperiode en een veel-te-droge-zomer ging de zaag erin.
Want het uitzicht
- vanachter de voorruit van de auto - (!)
van sommige bewoners werd
door al dit weelderige en fleurige groen gehinderd. Niet de veiligheid van kinderen huisdieren of wandelaars of de zorg om
en de vreugde aan dit prachtig perkje
maar de angst om een krasje
op de 'heilige koe' was de motivatie.
![]()
Als beginnetje werd - van dik hout zaagt men planken en in dit geval perkplanten -
het jarenlang vertroetelde randje bloemen
dat we met zo veel zorg hebben aangelegd eruitgerukt.
Omdat het volgens de meneer met de zaag 'onkruid ' was. Terwijl het onkruid dat er wel stond gewoon mocht blijven staan.
Kunnen we weer helemaal vooraan beginnen.
Mag je van iemand van groen-beheer verwachten dat hij/zij plantenkennis heeft en dus in één oogopslag ziet wat het verschil is tussen een brandnetel/distel/kweekgras of de met liefde en zorg door ons aangeplante bloemenrand ?
![]()
Daarna ging de zaag erin.
Op verzoek werd het niet helemaal vlak gemaakt
maar oplopend gesnoeid.
Wat gek is want dan wordt het uitzicht van de (volgens mij veels-te-hard-rijdende en aan-een -bezoek-aan-de -opticiën-toe-automobilisten) toch nog belemmerd.
Snoeien = groeien dus dit groen staat binnen een half jaar hoger dan het nu stond.
In het perk lag zwerfvuil. Dat lieten de groen-meneren gewoon liggen onder het motto: 'dat is mijn werk niet'.
Dat hebben we dus maar zelf opgeruimd.
Ofschoon op het autootje bezems aanwezig
(en anders had ik de mijne graag uitgeleend)
werd het werk nogal slordig achtergelaten.
Waarschijnlijk ook omdat vegen ook 'hun werk niet is',
de bezems er onnodig van slijten en je er moe van wordt.
Mochten we ook zelf doen.
De heren vertrokken blij toeterend. Zij blij. Wij blij.
Blij dat ze weg waren en we de aangerichte schade kunnen gaan herstellen.
Niet lang daarna kwam de eindbaas nog even kijken of de klus geklaard was.
Ja. Het zag er mooi uit. Dankzij ons.
![]()
Kortom:
bel nooit de gemeente als je
je perkje gesnoeid wilt hebben.
Doe het zelf.
En dat is wat ik voorstel voor ons pleintje
en misschien wel ook voor dat perkje bij u op de hoek:
dat we het voortaan liever zelf doen.
![]()
Dat is minder werk
geeft betere resultaten
meer voldoening
en
minder ergernis.
jacobpeteys@telfort.nl
om het perkje bij ons op de hoek te snoeien. Alsof na de storm van vorige week
dit opeens prioriteit had.
Een wat argeloze buurvrouw had daar om gevraagd. Ook namens andere buren. Midden in een bloeiperiode en een veel-te-droge-zomer ging de zaag erin.
Want het uitzicht
- vanachter de voorruit van de auto - (!)
van sommige bewoners werd
door al dit weelderige en fleurige groen gehinderd. Niet de veiligheid van kinderen huisdieren of wandelaars of de zorg om
en de vreugde aan dit prachtig perkje
maar de angst om een krasje
op de 'heilige koe' was de motivatie.
Als beginnetje werd - van dik hout zaagt men planken en in dit geval perkplanten - het jarenlang vertroetelde randje bloemen
dat we met zo veel zorg hebben aangelegd eruitgerukt.
Omdat het volgens de meneer met de zaag 'onkruid ' was. Terwijl het onkruid dat er wel stond gewoon mocht blijven staan.
Kunnen we weer helemaal vooraan beginnen.
Mag je van iemand van groen-beheer verwachten dat hij/zij plantenkennis heeft en dus in één oogopslag ziet wat het verschil is tussen een brandnetel/distel/kweekgras of de met liefde en zorg door ons aangeplante bloemenrand ?
Daarna ging de zaag erin. Op verzoek werd het niet helemaal vlak gemaakt
maar oplopend gesnoeid.
Wat gek is want dan wordt het uitzicht van de (volgens mij veels-te-hard-rijdende en aan-een -bezoek-aan-de -opticiën-toe-automobilisten) toch nog belemmerd.
Snoeien = groeien dus dit groen staat binnen een half jaar hoger dan het nu stond.
In het perk lag zwerfvuil. Dat lieten de groen-meneren gewoon liggen onder het motto: 'dat is mijn werk niet'.
Dat hebben we dus maar zelf opgeruimd.
Ofschoon op het autootje bezems aanwezig
(en anders had ik de mijne graag uitgeleend)
werd het werk nogal slordig achtergelaten.
Waarschijnlijk ook omdat vegen ook 'hun werk niet is',
de bezems er onnodig van slijten en je er moe van wordt.
Mochten we ook zelf doen.
De heren vertrokken blij toeterend. Zij blij. Wij blij.
Blij dat ze weg waren en we de aangerichte schade kunnen gaan herstellen.
Niet lang daarna kwam de eindbaas nog even kijken of de klus geklaard was.
Ja. Het zag er mooi uit. Dankzij ons.
Hoe zat dat ook alweer met die participatie-maatschappij ? En die labbekakkers ?
De bezuinigingen op het onderhoud en de taken van een gemeente ?
Professionaliteit en service ?
Belastingbetalen en er een wanprestatie voor terugkrijgen ?
Belastingbetalen en er een wanprestatie voor terugkrijgen ?
Kortom: bel nooit de gemeente als je
je perkje gesnoeid wilt hebben.
Doe het zelf.
En dat is wat ik voorstel voor ons pleintje
en misschien wel ook voor dat perkje bij u op de hoek:
dat we het voortaan liever zelf doen.
Dat is minder werk
geeft betere resultaten
meer voldoening
en
minder ergernis.
jacobpeteys@telfort.nl